หัวข้อ | |
---|---|
1
|
ปัญญาวัดกันที่โลกธรรม 18:24 |
2
|
การไม่ประมาทในมุนี 33:37 |
3
|
นิทานไอ้จุกผู้มีบุญวาสนา 39:32 |
4
|
กรรมฐานทำจิตให้เป็นสุขเมื่อเผชิญทุกข์ 38:08 |
5
|
พระเมตตาพร 3:33 |
6
|
เมื่ออกุศลกรรมเข้าคนอื่นจะเห็นเราโง่ 12:32 |
7
|
การทรงพรหมวิหารสี่เป็นอารมณ์ 43:24 |
8
|
การมองเห็นอกุศลกรรมของผู้อื่นอย่าตำหนิ 20:39 |
9
|
ต้องรู้คุณคนที่รักเรา 8:17 |
10
|
คนมีบุญเท่านั้นที่ได้ฟังพระธรรมเทศนา 44:02 |
11
|
การปฏิบัติต้องทำจิตให้สงบด้วยพรหมวิหารสี่ 32:10 |
12
|
นักปฏิบัติที่ตั้งใจดีไม่ควรมองข้ามกฎธรรมดา 32:55 |
13
|
อารมณ์ฟุ้งและไม่ฟุ้งมีอะไรเป็นตัววัด 32:17 |
14
|
อารมณ์เมื่อกระจายต้องรวมตัวด้วยสังขารุเปกขาญาณ 35:29 |
15
|
การฝึกจิตให้ถึงความพร้อม 13:25 |
16
|
มีปัญญามากทิฏฐิมานะสูง 34:58 |
17
|
เมื่อมีทุกข์กำหนดจิตนึกถึงคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า 44:15 |
18
|
การทำบุญแบบคนเต็มแล้ว 20:15 |
19
|
การเจริญศรัทธาของสมณเพศ 34:55 |
20
|
นิทานลูกพญานาคพลัดพราก 25:57 |
21
|
กรรมฐานการยอมรับกฎธรรมดา 39:06 |
22
|
แผ่เมตตาเสมอเมื่อต้องการสุข 9:52 |
23
|
การยอมรับสิ่งที่ทำมาด้วยความจริง 25:51 |
24
|
การขอพึ่งบารมีพระด้วยการยอมรับกฎธรรมดา 36:28 |
25
|
ผลการผิดศีลกาเม 21:27 |
26
|
การรักษาศีลบริสุทธิ์ดูที่พรหมวิหารสี่และยอมรับกฎธรรมดา 50:30 |
27
|
การมองเห็นความจริงไม่ครบและขาดเมตตาเป็นอุปสรรคการปฏิบัติ 54:50 |
28
|
นิทานสุนัขฝึกสมาธิ 1:03:48 |
29
|
กรรมฐานขอให้เกิดปัญญาในการพ้นทุกข์ 41:36 |
30
|
ปฏิบัติบูชากับผู้มีพระคุณ 22:19 |
31
|
การวางคือไม่สนใจการเกิดและดับ 1:10:47 |
32
|
การปรามาสพระรัตนตรัยโดยไม่ตั้งใจ 18:51 |
33
|
การทำชั่วโดยไม่เจตนาเกิดได้เพราะแรงอกุศลกรรม 54:47 |
34
|
สติกับสัมปชัญญะ 15:00 |
35
|
การทำบุญวัดที่นิวรณ์ 22:08 |
36
|
กรรมฐานการยกจิตจากทุกข์โดยมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง 45:28 |
37
|
การละวิจิกิจฉาโดยปฏิบัติตามผู้รู้ 20:24 |
38
|
คุณของพระรัตนตรัยมีค่ากว่าทรัพย์ใดๆในโลก 1:05:37 |
39
|
นิทานไก่ฟ้าเป็นเหตุของอกุศลกรรมเข้า 39:37 |
40
|
กรรมฐานการพ้นทุกข์ด้วยการเดินตามคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 36:08 |
41
|
การสนทนาธรรมควรสนทนากับผู้สนใจ 12:48 |
42
|
ขันธ์ ๕ 33:14 |
43
|
การทำจิตให้ถึงความพร้อม 1:04:08 |
44
|
การละมานะทิฏฐิต้องอาศัยการเห็นเอง 32:38 |
45
|
การหลุดพ้นได้ต้องมองโลกนี้มีแต่ทุกข์ 35:07 |
46
|
คติที่แน่นอนวัดกันที่นิวรณ์ 16:22 |
47
|
การหาวิหารธรรมคือที่พักของใจเมื่อโดนกระทบ 46:40 |
48
|
การละความทะยานอยาก(ตัณหา)ด้วยการยอมรับกฎธรรมดา 21:22 |
49
|
ความจริงของกฎธรรมดา 6:21 |
50
|
นิทานพระฤาษีทรงพรหมวิหารสี่ 40:53 |
51
|
กรรมเป็นเผ่าพันธุ์ต้องมั่นใจในความดีของตน 17:49 |
52
|
กรรมฐานการฝึกทิพจักขุญาณ 56:56 |
53
|
การส่อเสียดในกรรมบถ 1:04:38 |
54
|
พ่อแม่เป็นผู้อุปถัมภ์มิใช่คู่ปรับ 28:53 |
55
|
การใคร่ครวญเสมอในการพร้อมไปนิพพาน 11:41 |
56
|
การตั้งอยู่ในความไม่ประมาท 52:58 |
57
|
ธรรมที่ว่างจากกุศลและอกุศล 47:54 |
58
|
ความรำคาญเป็นอารมณ์ 52:08 |
59
|
การรักษาศีลแปด 21:12 |
60
|
นิทานพญาราชสีห์น้อยพระโพธิสัตว์ 1:25:31 |
61
|
การมีศีลครองใจจะมีปัญญาญาณด้วยการภาวนา 16:41 |
62
|
การยึดที่พึ่งคือพระรัตนตรัยให้มั่นคงในใจเรา 34:13 |
63
|
กรรมฐานปรมัตถทานก็ไปนิพพานได้ 48:21 |
64
|
การไม่ปรารถนาที่จะเกิด 21:45 |
65
|
อานิสงส์การถวายสังฆทาน 6:54 |
66
|
นิทานยายชื้นผู้มีเมตตา 40:39 |
67
|
การทำสมาธิสำหรับคนชอบคิด 1:20:09 |
68
|
กรรมฐานความคิดเห็นแน่วแน่ว่าการไม่มีร่างกายเป็นของดี 40:38 |
69
|
การสะสมความดีด้วยเจตนาเพื่อถึงพร้อมความสุข 44:33 |
70
|
การละความพอใจและยินดี 50:55 |
71
|
นิทานการใช้ปัญญาละความอยากและพอใจในการเกิด 38:27 |
72
|
กรรมฐานอย่าประมาทในการปฏิบัติถ้าคติไม่แน่นอน 43:39 |
73
|
การรักษาศีลดูที่เมตตากรุณา 50:50 |
74
|
บุคคลใดเข้าถึงอริยสัจด้วยมิลังเลสงสัยผู้นั้นทรงสติปัญญาดีแล้ว 41:56 |
75
|
การเข้าถึงธรรมวัดกันที่ใจเมื่อโดนกระทบ 9:26 |
76
|
การเข้าถึงอารมณ์พระอริยะด้วยการยอมรับความจริง 44:23 |
77
|
นิทานการเกิดก็หนีไม่พ้นการกลัวการหิวการระแวงระวังและดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองสุข 37:54 |
78
|
กรรมฐานการแผ่เมตตาให้แก่เจ้ากรรมนายเวร 47:53 |
79
|
อารมณ์พระอนาคามี 50:33 |
80
|
อุเบกขา 28:51 |
81
|
พุทธโอวาทปาฏิโมกข์ 41:46 |
82
|
ผลการปฏิบัติด้วยการเพ่งโทษตัวเอง 30:38 |
83
|
อกุศลกรรมเกิดจากความพยาบาท 36:27 |
84
|
กรรมฐานการตั้งสติสมบูรณ์ด้วยพุทธคาถาอิติสัมมาสัมพุทธัสสะมะมะจิตตัง 54:36 |
85
|
การตัดพยาบาท 2:59 |
86
|
แนวทางการปฏิบัติเข้าสู่พระขีณาสพ 42:37 |
87
|
การเข้าถึงวิปัสสนาญาณ๙ด้วยการเห็นความจริง 59:34 |
88
|
สติที่สมบูรณ์เป็นเครื่องวัดสมาธิ 57:38 |
89
|
ทุกข์เกิดจากความอยาก(ตัณหา) 35:16 |
90
|
กรรมฐานการละความผูกพันด้วยการมีที่พึ่งอันแน่นอน 36:45 |
91
|
การเห็นความจริงของพระอริยะและศีลรักษา 24:12 |
92
|
การติเตียนอย่าดูที่ตัวบุคคลให้ดูที่ตัวเอง 17:00 |
93
|
ปรมัตถทาน 22:25 |
94
|
การจับนิมิตด้วยทุกข์เพื่อหลุดพ้น 55:26 |
95
|
การทรงอารมณ์จาคานุสสติทำให้เกิดปัญญา 18:00 |
96
|
นิทานการเกิดมาทุกคนถือว่าโง่ 15:43 |
97
|
อารมณ์เต็มด้วยความตั้งใจมั่นว่าจะไม่เกิดอีก 21:42 |
98
|
นิทานทุกคนเกิดมาและมีหน้าที่เพราะความปรารถนา 30:12 |
99
|
การปฏิบัติไม่ต้องยึดแบบเสมอไป 7:59 |
100
|
พิจารณาให้เห็นการเกิดดับของอารมณ์ตามหลักวิปัสสนาญาณ 21:08 |
101
|
กระแสพระธรรมของพระพุทธเจ้าทำให้เราอยู่เหนือโลกเหนือธรรม 54:43 |
102
|
การปฏิบัติที่ว่ายากเพราะไม่เคยคิด 59:35 |