หัวข้อ | |
---|---|
1
|
ใดๆใจถึงก่อน สำเร็จแล้วด้วยใจ 40:39 |
2
|
ระลึกถึงความตาย (แสดงธรรมที่ป่าช้า) 58:21 |
3
|
อบรมนักศึกษาพายัพและสนทนาต่อ 41:12 |
4
|
การได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นผู้โชคดี 41:27 |
5
|
การแสวงหาทางพ้นทุกข์ 40:55 |
6
|
การฝึกจิตใจเป็นของดียิ่ง 28:36 |
7
|
จิตที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้ ณ ถ้ำผาปล่อง 48:40 |
8
|
บุคคลล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียรสี่อย่าง 43:05 |
9
|
พัฒนาแก้ไขใจตนเองให้ถูกต้อง 41:03 |
10
|
หาอุบายแก้ไขกิเลสในใจตนเอง 42:35 |
11
|
ปฏิบัติเพื่อขัดเกลากิเลสออกจากจิตใจ 43:21 |
12
|
พุทธศาสนาไม่ได้สอนคนให้เป็นคนโง่ 36:30 |
13
|
ผู้ปฏิบัติอย่าได้เป็นทุกข์เรื่องคนอื่น 39:10 |
14
|
จงทำประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านให้พร้อม 44:47 |
15
|
มรณานุสสติ 40:16 |
16
|
ปฏิบัติกว่าจะรู้อยู่ฟากตาย 43:09 |
17
|
มุ่งแสวงหาทางเดินที่ถูกต้อง 35:51 |
18
|
การพัฒนาแก้ไขใจของตนเอง 41:41 |
19
|
ฝึกฝนอบรมจิตใจให้สงบเพื่อความสุข 1:14:09 |
20
|
ปรารถนาดีไม่ทำดีจะได้ดีจากที่ไหน 40:59 |
21
|
ปฏิบัติให้ได้ที่พึ่งของใจเพื่อความสุข 1:14:36 |
22
|
สิ่งใดเกิดขึ้นสิ่งนั้นเสื่อมไปสิ้นไป 38:05 |
23
|
ที่พึ่งที่อาศัยของกายของจิต 40:01 |
24
|
คนไม่ฉลาดมีหรือไม่มีก็เป็นทุกข์ 46:10 |
25
|
จิตสงบจึงพบความสุข 43:25 |
26
|
เพียรฝึกฝนจิตใจให้สงบจากกิเลส 41:57 |
27
|
การเลือกคบค้าสมาคม 31:19 |
28
|
การเลือกคบค้าสมาคม 32:52 |
29
|
ศึกษาหลักพุทธศาสนาเพื่อพ้นทุกข์ 44:14 |
30
|
พิจารณาทุกข์ให้รู้แจ้งเพื่อละออกจากจิตใจ 38:16 |
31
|
เนกฺขมฺมสงฺกปฺโป อบรมพระนวกะ 41:10 |
32
|
พิจารณาความเสื่อมไปของสังขาร 43:20 |
33
|
การได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นของยาก 41:57 |
34
|
ฝึกสติปัญญาให้รู้เท่าทันกลมายาของกิเลสที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน 45:14 |
35
|
แสวงหาคุณธรรมให้เป็นที่พึ่งของใจ 44:57 |